Blogia
La Torre de Hercules

Tebeos

Esta es la noche en la que los lobos pasan hambre...

1

* 2

* 3

* 4

Como putear a un Cruzado español.

Puedo estar muy equivocado, pero me da a mi que van a destrozar a los personajes.

El Eternauta.

Conoci esta historia hojeando tebeos en balanco y negro. No recuerdo si fue en el Zona84 o en el Dossier Negro. No la poseo ( todavia ) en mi biblioteca tebeistica particular.

Pero hay otras formas de leerla.

Me pregunto si se actualizara el programa del Viñetas para hacer algun tipo de homenaje postumo.

 

Muere el dibujante de El Eternauta.

Dice la wikipedia:

" Francisco Solano López (Buenos Aires, 19281 - Buenos Aires 12 de agosto de 2011)2 fue uno de los dibujantes más importantes de la historieta argentina, siendo El Eternauta su obra más reconocida. Comparte el nombre con el antiguo presidente paraguayo Francisco Solano López, de quien era descendiente.
1 Labor profesional
2 Filmografía
3 Referencias
4 Bibliografía
5 Enlaces externos

Labor profesional

La carrera de Solano López comienza en 1953, donde trabaja en la Editorial Columba con el guionista Roger Plá para realizar Perico y Guillermina.

Su dupla con el guionista Héctor Germán Oesterheld comienza en 1955, al reemplazar a Campani en la serie Bull Rocket de la revista Misterix. Formó parte de la Editorial Frontera desde el principio, y siempre con guiones de Oesterheld trabajó en las series Joe Zonda y Rul de la Luna para la revista Frontera, Rolo el marciano adoptivo para Hora Cero, más numerosos episodios de Ernie Pike y El cuaderno Rojo.

En la editorial Oesterheld se ponía de acuerdo con los dibujantes acerca de las historietas en las que trabajaban. Solano López pidió trabajar en una serie de ciencia ficción pero con un tono más realista que sus trabajos anteriores. Esto llevó a la publicación de El Eternauta, que aunque presenta elementos del género como las invasiones extraterrestres o armamentos fantásticos, no pone el acento en éstos sino en las reacciones de personas comunes ante la tragedia descrita. La serie se comenzó a publicar en Hora Cero semanal el 4 de septiembre de 1957, y se extendió hasta el número 106, dos años después. Esta historieta fue reeditada en numerosas ocasiones a lo largo del tiempo, e incluso Oesterheld la recreó más adelante con Alberto Breccia.

Se mudó a Europa entre 1963 y 1968, en donde trabajó para la editorial Fleetway en Galaxus, Kelly Ojo Mágico, Adam Eterno, Profesor Kraken, etc. Luego regresó al país y volvió a trabajar para Columba.

El éxito de las reediciones de El Eternauta lo reunió de nuevo con Oesterheld en 1976 para realizar El Eternauta II, para la revista Skorpio. Oesterheld en este entonces era militante de los Montoneros, y trasladó sus ideas a la situación de la historieta. Este trabajo llevó a la desaparición de Oesterheld durante el autodenominado Proceso de Reorganización Nacional que gobernaba el país en ese entonces.

En 1976 comenzó también a colaborar con Ricardo Barreiro, con quien produjo Slot Barr.

El clima político del país lo hace emigrar a España, en donde produce "Ana" e "Historias Tristes".

En 1980 dibuja la serie bélica Aguila Negra, con guión de Ray Collins, para Nippur Magnum de Columba; y en Superhumor publica Calle Corrientes con guión de Guillermo Saccomano. También creó Evaristo, una versión en historieta del entonces célebre comisario Evaristo Meneses.

Luego se muda a Río de Janeiro y trabaja a distancia para editoriales estadounidenses, lo cual continúa al regresar a Buenos Aires. Abarca diversos géneros, y comienza a trabajar con Pablo Maiztegui, quien firma como "Pol".

Junto a dicho guionista vuelve a realizar El Eternauta en 1997, con la historia "El Mundo Arrepentido". Situada luego del final de la primera, está situada en uno de los incontables viajes que el protagonista asegura haber realizado antes de aparecer ante el guionista ante quien relató su historia. Fue publicada en la revista Nueva, editada en el interior del país, y más adelante fue recopilada.

Durante el 2001 vuelve a retomar El Eternauta, esta vez con una historia más ambiciosa. Omitiendo por completo la continuación de la segunda parte, se sitúa 40 años en el futuro en un Buenos Aires reconstruido por los invasores, donde masivos lavados cerebrales a los sobrevivientes hicieron a la gente creer que la llegada fue pacífica, y sólo unos pocos resistentes conocen la verdad de la invasión. La intención de los autores fue retratar una forma diferente de dominación, basada no en el poderío militar sino en la manipulación de las masas. Solano López lo explicaba así:
Estamos echando una mirada sobre la actualidad, basados en una metáfora explícita: el país invadido por extraterrestres, que son en realidad las finanzas internacionales. En esta parte nos interesó mostrar cómo lograron los invasores perpetuar la dominación a través de los mecanismos de la democracia. Tal como pasó en América Latina con Collor de Melo, Alan García o Menem.


Dada su buena recepción, se continuó con una nueva parte, La búsqueda de Elena (la esposa de Juan Salvo, perdida al final de la primera historia), de seis números publicados a partir de abril de 2006, junto a una reedición de Marcianeros. Está previsto un número final en el 2007.

Filmografía
H. G. O. (1999)
Imaginadores (2008)

Referencias
↑ "Francisco Solano López" Historieteca. Historieta argentina. Consultado el 22/05/2009)
↑ Los Andes (12 de agosto de 2011). «Murió Francisco Solano López, el dibujante de El Eternauta». Consultado el 11 de agosto de 2011
↑ "Descendiente del homónimo militar y presidente paraguayo, héroe de la guerra de la Triple Alianza..." - El Eternauta: 50 años, describiendo al dibujante
"

Concurso tebeistico.

Bueno, despues de una semana de no hacer nada productivo, empezaremos con algo ligerito, para ir cogiendo el ritmo. Una preguntita sobre un tebeo, a ver como anda el friquismo este verano entre mis lectores. Ahi va:

En 1941, durante un viaje con su padre a la Argentina, la heredera Elenita Ortiz ( 14 años ) fue secuestrada. Gracias a la colaboracion con la policia local de dos compatriotas suyos, fue prontamente liberada. Pero...

 

¿Sabrias decir el empleo que tenia el jefe de la banda que la secuestro? "

Pistas:

* Proteger a los polizones tiene sus recompensas.

* La lucha contra el crimen no esta reñida con la elegancia y distincion de un buen traje.

* Mi Buenos Aires queridoooo, cuando yo te vuelva a veeeeer...

JataCe sabe lo que quiere...Y lo que TODOS los tebeoadictos deberiamos hacer.

Hola, Planeta.

He hecho una foto. Me gustaría que la vieses. Es ésta.



¿La has visto bien? Es dinero, sí. Dinero contante y sonante. En concreto, son doscientos eurazos. Pueden parecer poco, pero ahí hay un montón de "callaos, por favor", "atentos que esto entra para el examen", "pues claro que entra para examen", "¿es que no escuchas? Ya dije que esto entrará para el examen" y "oh, dios mío, ¿pero es que no me estabas escuchando cuando dije que entraba para examen?".

Son bonitos, ¿verdad? Con ese dinero se pueden hacer muchas cosas. Yo, por ejemplo, podría ir veintitantas veces al cine. Desayunar un café con leche y un cruasan de chocolate cada domingo del año. Comprarme un par de jamones regularcillos o uno bueno-bueno. Molan, ¿eh?

Pues escúchame con atención: podrían ser tuyos. Y más si hicieren falta. Sólo sigue leyendo un poquito y enseguida llegaremos a eso.

Se dice que vas a publicar Starman. En seis tomazos. Tapa dura, y todo eso. Sabes que otros lo han intentado... y no lo han conseguido. Dos veces. Sabes que hay por ahí malinchistas que no acaban de confiar en tí. Que creen que no tienes posibilidades. Que vas a fallar. Que nos vas a dejar colgados a mitad de colección. Que es mejor y más seguro pastar en otros prados.

Sé que has tenido algunas dificultades. Que el tema iba a comenzar en enero pero al final lo hará en marzo. Pero a pesar de todo nos lo has prometido.

Vas a publicar Starman. De acuerdo.




Acepto el reto. Yo, Barney Stin Jotace el Marciano, compraré Starman. En castellano. En seis tomos. En un año. Cada vez que aparezca un nuevo tomo de Starman en el mercado, ahí estaré yo. Con mi dinero. Que se convertirá en tu dinero. En serio. Quiero dártelo. Quiero que te lo quedes. Quiero que lo tengas tú. De verdad. Puedes contar conmigo para esto.

Pero escúchame bien, Planeta.

Porque si me decepcionas.

Si la cagas.

Si me dejas tirado.

Pongo a H’ronmeer por testigo que nunca jamás volverás a ver un sólo euro de mi dinero.

He dicho.

Blacksad 4.

* P301010_18.20[02]

* P301010_18.21

El dibujo sigue siendo muy bueno, el guion es interesante, pero el conjunto en si no me termino de convencer. Le dare otra lectura un dia de estos.

Brujeando.

Hace poco, via biblioteca de Elviña, he descubierto una preciosidad de serie. Divertida, gamberra, con guiños al lector. Con vosotros...Brujeando.

* P301010_18.20

* P301010_18.20[01]

Postdata: ¡Que no es un hada!

Articulo sobre Suso Peña.

Me envia un enlace un amigo sobre el artista gallego Suso Peña. Ya sabeis, o eres un crack mediatico o nadie sabe que has existido. Os pongo los enlaces.

Arruinandome en Ferias y Salones.

Lo habia decidido. Lo tenia claro. Este año ni un euro para elvicio. Resisti la Feria del Libroc omo un campeon. Puedo hacerlo, me dije. Es posible.

Hasta que llego El Callejon de los tebeos ( o Ronda de la BD que le dicen ) y me encontre con que Aquilonia tenia descuentos en merchandising y juegos de tablero. ¿Cuanto me sacaron con la excusa de lo barato que estaba todo? Dejemoslo en que tengo un peluche de Lord Vader ( no pregunteis :-) ) y que puedo seguir al Conde Dracula por todo Europa ( tampoco pregunteis, mi contable tiene el corazon delicado :-) ). Naa, es coña, que me salio todo barato.

El problema es que en las tiendas de El Indio andan liquidando libros de Mundo de Tinieblas baratitos baratitos, y asi a lo tonto...¿Para que necesito a  mis años mas manuales de rol? Ah,si, para terminar de llenar esa estanteria, ya me acuerdo...

Y hoy empieza la Feria del Libro antiguo y de ocasion. Ay, mis finanzas...

Presentacion de O burato do inferno.

Este año tenia pensado pasar bastante del Viñetas. Nada de ir todos los dias. Bo,bo,bo,bo, que estamos de vacaciones y son para descansar. Pero claro, me provocan y...

image001

Directamente desde mi correo:

FAKTORÍA K presenta a novela gráfica “O BURATO DO INFERNO”, dos galegos XOSÉ MANUEL TRIGO e RAMÓN TRIGO: unha historia ambientada no século XIX na Guarda, onde os raqueiros, piratas de terra, asaltaban e desvalixaban os barcos que facían encallar na costa aproveitando as noites de luar, cando prendían fogueiras que lles facían errar o rumbo.

 

“O burato do inferno” preséntase mañá, mércores 11 de agosto, ás 18:30 horas, na carpa da Rúa da BD, no marco do Salón Viñetas desde o Atlántico, na Coruña. A partir das 19:00 horas, os autores asinarán exemplares na caseta número 35 de KALANDRAKA e FAKTORÍA K.

 

Ao día seguinte, xoves 12 de agosto, Xosé Manuel e Ramón Trigo presentarán “O burato do inferno” no Museo do Mar do concello da Guarda (Atalaia do Paseo Marítimo). No acto, dende as 20:30 horas, participará tamén o escritor Marcos Calveiro. "


Salon del Comic ( que no se que es eso de la banda diseñada a tres bandas en plan manga :-) )

Viñetas desde o Atlantico.

Muere Frazetta.

Desde El Mundo:

" Frank Frazetta ha muerto a la edad de 82 años en Fort Myers (Florida, Estados Unidos). En los años 60, renovó la iconografía del género fantástico y de la ciencia ficción con sus óleos, acuarelas y lápices. Su interpretación de Conan el Bárbaro, el personaje creado por Robert E. Howard, o la serie de ’Death dealer’ han influido de forma decisiva a generaciones de ilustradores y dibujantes de cómic de todo el mundo.

Artista precoz, a los 16 años empezó como profesional dibujando cómics de diversos géneros, desde el fantástico hasta el ’western’. A comienzos de los 50 trabajó en diversas editoriales, como la mítica EC Comics.

En 1964, una caricatura de Ringo Starr para el número 90 de la revista satírica ’Mad’ le abrió la puertas de Hollywood como cartelista. Suyos son los afiches de películas como ’¿Qué tal, Pussycat?’ (Clive Donner y Richard Talmadge,1964), ’El baile de los vampiros’ (’The Fearless Vampire Killers’, Roman Polanski, 1966)...

A partir de entonces, Frazetta repartió su trabajo haciendo cubiertas de libros y revistas, carteles cinematográficos y algún cómic para las publicaciones de terror ’Creepy’, ’Eerie’ o ’Vampirella’, editadas por Warren Publishing.

Frazetta~Death~Dealer

La portada del millón de dólares

Frank Frazzetta nació en Brooklyn el nueve de febrero de 1928, y de niño estudió pintura en una escuela de arte local. Muy joven comenzó a dibujar cómics de todo tipo, un hobby que compaginaba por su afición por el béisbol, algo que le hizo hacer una prueba para los Giants de Nueva York.

La popularidad de la obra de Frazetta coincidió con la proliferación de los grupos de heavy metal en los 70. Sus imágenes de otros mundos sirvieron para ser portada de varios discos e incluso el guitarrista de Metallica compró una reedición de la portada de ’Conan’ por un millón de dólares. "

Rubia con las tetas grandes...y enseñando el culo.

Hoy es el dia de las RCLTG, y el Tete sale de su ataud para celebrarlo. Por lo tanto, hay que colaborar. Y lo hare con el mismo chiste malo de todos los años. Que se vea que por aqui todo sigue igual, como dice el bolero...

Vaca_rubia

Bonache en El Jueves.

Ayer, mientras leis El Jueves en el bus, descubri que habia aparecido Bonache. Va a ser que aun les queda algo de buen ojo para escoger dibujantes y guionistas ;-).

De tebeos, premios y portadas.

Casi todos sus lectores sabemos que las portadas de los "Mortadelo" en tapa dura suelen traer chistes secundarios. Entonces, ¿por que me los tapan con la mierda esta de pegatinas?

* P030310_11.59

Big Culo Day 2010. 2 entrega.

Hoy es ese dia en el ano; perdon; en el año, que el Futuro Amo de la Tierra convoca a sus lameculos ( entre los que me encuentro. Quiero un carguito en el Futuro Gobierno Verde ) para que le mostremos culos y mas culos. Si te pica la culosidad, ehhh curiosidad de saber cuantos culos consigue reunir el Marci-ano, pasate por su bitacora.

Y la aportacion de esta web es la siguiente: Culos Galos ( y algunos invitados).

Para celebrar los 50 añitos de Asterix, algunos amigos acudieron a la fiesta que Kinder Sorpresa organizo.

* P160210_17.29

Ya se sabe que estas fiestas de guerreros a veces se desmandan. Asi que alguien sugirio enseñar sus culos...

* P160210_17.30

Y si nos fijamos, el fotografo se quedo fijo en el culete de algun tranportista de menhires bajo de torax...

* P160210_17.30[01]

Asi que tras echarse muchas risas, se sacaron estas fotos.

* P160210_17.30[02]

Gracias a todos por culo, errr, colaborar.

* P160210_17.31

El Big Culo Day 2010 presenta...

 

*P160210_17.32

Gracias por su colaboracion, Señorita Ayukawa. Ya le encontraremos algun puesto en la Orquesta Oficial Marciana cuando lleguemos al poder.

Cierre de libreria de segunda mano.

Al parecer, Añoranzas ha cerrado.

* P291009_17.32

Max en el VI Encontro Galego de Ilustracion.

Directo y aun caliente de mi mail:

"

Dende o gabinete de prensa de AGPI, achégovos o información sobre o comezo de VI Encontro Galego de Ilustración que organiza a Asociación Galega de Profesionais da Ilustración (AGPI), e que se está a celebrar na cidade de Santiago de Compostela hoxe, na Fundación Caixa Galicia, sita na Rúa do Vilar,19.

 
Tamén adxunto foto do encontro: autor da foto: Suso García
Por orde, de izquierda a dereita:
- Manel Cráneo. Vicepresidente da FADIP (Federación de Asociaciones de Ilustradores Profesionales) e vogal da AGPI (Asociación Galega de Profesionais da Ilustración).
- Santy Gutiérrez. presidente da AGPI
- Horacio Altuna. presidente da APIC (Asociación de Profesionais da Ilsuración de Catalunya)
- Henrique Torreiro. xerente da FADIP
- Max. presidente da FADIP.


MAX: É TRISTE QUE ME PAGUEN MÁIS POR FALAR DA MIÑA OBRA QUE POR FACELA".

 
O famado debuxante gráfico, Max (Barcelona, 1956), inaugurou coa súa charla o VI Encontro Galego de Ilustración falando da súa extensa obra e os entresixos desta arte, a Ilustración. Cunha veintena de álbums de cómic publicado, obtivo o Gran Premio do Saló del Cómic de Barcelona (2000) e o Premio Ignatz (EEUU, 1999). En 2002 foi seleccionado para a exposición Maitrês de la bande dessinée européenne (Biblioteca Nacional de París).
 
a orixinalidade
Max explicou aos presentes a súa idea  de estilo. "O estilo, ou o que é o mesmo, a personalidade do autor ou a  súa orixinalidade é o que máis lles preocupa aos xóvenes que comenzan". Para el, o estilo é o reflexo da personalidade de cada quen e se leva dentro dende que se nace "aínda que esixe pelear moito para buscalo", apostillou.
"Para iso -afirmou- hay que buscar fora para darse conta do que tes dentro e, para elo, fai falla tempo e copiar moito dotros autores". Na súa idea de creación hay, sobre todo, un método válido: "o ensayo-error".
 
búsqueda
Dende os seus comezos ata a actualidade, Max, explicou que nunca deixou de buscar ese "santo grial" que pensa que sempre hai que andar a súa procura, ainda que, recoñece que "nunca se atopará. O importante, entonces, será o camiño que se percorre, as súas curvas e, sobre todo, as súas encrucilladas, para ir forxándose a sí mesmo y a carrera de cada un".
Así, asegurou que nese buscar e atoparse, surxen, na súa propia experirencia, moitos estilos e califica a súa obra conxunta como moi heteroxénea, xa que "intento facer un estilo propio diferente para cuando traballo para a prensa, outro cuando fago un cómic e outro para dibuxar a portada dun grupo musical".
 
"copia vs. plagio"
Para Max, a copia é o "primer acto estilista soberano". "Ninguén -asegura- debería ter medo de copiar. Este término non ten moi boa fama, pero é o que se leva facendo dende o principio dos tempos". Max dixo que o arte é, en esencia, copia do anterior e así sucesivamente, ata que hai cambio de ciclo e por iso de tendencias ou estilos.
"Compre copiar e de moita xente, eso sí, afirmou, sen caer no plaxio, outra cousa non asumible a nivel artístico". Do mesmo xeito, Max asegurou que é o único ou un dos únicos ilustradores que non ten reparos en dicir que sempre copiou a outros autores. Así, preocúpalle moitísimo que ninguén o copie a el, xa que, "debo ser malísimo", bromeou. Referentes de Max son Brueghel, Doré, Totentanz, Bosch, Grosz.....
Outro dos temas que criticou foi "a pouca cultura visual dos dibuxantes de cómic", xa que compre, segundo as súas verbas, mamar do arte en xeral; da pintura, hasta da literatura.
 
Cultivarse
En resumen, Max convidou aos presentes a que seguiran buscando o seu "santo grial" e a "cultivarse": "o mundo e amplio e moi diverso e hai que ter curiosidade, e é esta a que fai que non nos quedemos parados. E necesario - afirmou- buscar e tamén buscar en mundos diferentes da ilustración". Recoñeceuse como "vagabundo artístico" polo seu "ir de un lado a otro, no debuxo".
 
Independencia
"Vivimos en un medio continuamente contaminado -relatou- e nos temos que mover nel para chear o noso estómago. A miña experirencia é mercar nichos de tempo con traballos menos artísticos para poder facer o que quero: debuxar cómics". Recordou a época dos anos 80 "onde se podía vivir fdo cómic" e suliñou que agora a autoedición neste tipo de publicacións  sexa o que "pode dar máis reputación".
Así bromeu dicindo que "estoume dando conta que coa soia reputación tamén se pode vivir, é triste, pero real, que me paguen máis por falar da miña obra que por facela". Recoñeceu que a autoedición e de difusión moi limitada "a pesar do cal a sego defendendoa. En épocas é bo sacarte mortos de encima", en relacións a traballos feitos e sen saída comercial. Por último, relatou que hai que ser cambiante, xa que "a previsibilidade é o que pode matar a un artista".

 

MANEL CRÁNEO: (organizador das xornadas, vicepresidente de FADIP e vogal da AGPI)  "O OBXECTIVO DO ENCONTRO É FORTALECER OS LAZOS DOS ILUSTRADORES GALEGOS POR MEDIO DA CORDIALIDADE".
 
Manel Cráneo, organizador deste VI Encontro de Galego de Ilustración afirmou que "a premisa deste encontro, nestos 6 anos de bagaxe, foi sempre fomentar a cordialidade poor riba de todo", xa que asegurou que tan só con comunicación e entendemento entre o sector é posible crear unha forte rede para establecer as bases que nos permitan loitar polos dereitos inalienables na creación con solidez e madurez.
"Nestes anos -recordou- conseguiuse consolidar unha actividade que trouxo por Santiago a grandes figuras e tamén técnicosw do noso medio e que, por outra banda, permitiunos disfrutar de algo, que hai anos, cando algúns comezábamos na ilustración era impensable, era un lonxano sono.
 
SANTY GUTIÉRREZ (presidente da AGPI):
"ARREDAREMOS AOS MALIGNOS TRASGOS E ÁS TARIFAS ´MINÚSCULAS".
 
Pola súa parte, Santy Gutiérrez, comparou o VI Encontro Galego de Ilustración coa celebración do Samaín: "unha actividade de profunda raigame pagana, como a nosa reunión, para facer desta xornada de festa e de ritual, na que celebramos a nosa amizade e exorcizaremos aos demos que nos acechan como profesionais".
Asi, tamén, en referencia aos maltreitos dereitos de autoría e tarifas mínimas que editoriais e axencias ofrecen, Gutiérrez, alegorizou "espantaremos aos malos fados que veñen do mundo infernal e toman corpórea faz na forma de contratos abusivos e ilegais; arredaremos aos malignos trasgos e ás súas tarifas minúsculas". "